Κοντογιάννης, Παντελής

(Χίος 1866 – 1928). Πανεπιστημιακός και συγγραφέας. Φοίτησε ως υπότροφος του κληροδοτήματος Κρεατσούλη στη Ριζάρειο Σχολή και μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανία. Επιστρέφοντας από το εξωτερικό διορίστηκε καθηγητής της ιερατικής σχολής Καισαρείας της Μικράς Ασίας, όπου δίδαξε επί τρία χρόνια, και στη συνέχεια διετέλεσε γυμνασιάρχης στη Χίο για εννέα χρόνια. Το 1906 διορίστηκε γυμνασιάρχης στο γυμνάσιο Θεσσαλονίκης. Από τη θέση αυτή προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στο έθνος, σε συνεργασία με τον τότε γενικό πρόξενο της Ελλάδας Λάμπρο Κορομηλά. Επίσης διετέλεσε γραμματέας της Επιτροπείας Εθνικών Δημοσιευμάτων, ανάμεσα στα βιβλία της οποίας συγκαταλέγονται και τα δύο έργα του Η ελληνικότητα των νομών Προύσας και Σμύρνης (1919) και Γεωγραφία της Μικράς Ασίας (1921). Από τα ιστορικά συγγράμματά του, ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι η μελέτη του Οι Έλληνες κατά τον πρώτο, επί Αικατερίνης Β’, Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1768-74), που κυκλοφόρησε στην Αθήνα το 1903. Αξιόλογα είναι και τα έργα του Περί του εθνομάρτυρα Διονυσίου Καλλιάρχου και Οι Προστατευόμενοι. Μελέτησε το αρχείο του υπουργείου των Εξωτερικών και το 1927 εξέδωσε ανέκδοτα ιστορικά έγγραφα, τα οποία αναφέρονται στην Ελληνική Επανάσταση. Το 1926 εξελέγη καθηγητής του νεοσύστατου Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έπειτα από δύο χρόνια, λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του, πρύτανης.